Welk onderzoeks-paradigma heb jij?
Als je benieuwd bent naar je eigen voorkeursaanpak bij het oplossen van complexe vraagstukken, kun je dit eenvoudig testen via de oefening die ik heb ontworpen: https://edu.nl/wtgex.
De test geeft inzicht in jouw primaire onderzoeks-mindset, jouw paradigma.
Een gesprek als eyeopener
Deze testuitslagen hebben in groepssessies vaak geleid tot waardevolle gesprekken over hoe mensen bewegen tussen verschillende paradigma’s en wat dat betekent voor hun aanpak. HBO-ICT-studenten scoorden gemiddeld 50% op het Empirisch-analytische paradigma. Opvallend was dat enkele studenten zeiden: “Mijn paradigma is de juiste!” Het inzicht dat elk paradigma andere (niet per se betere) oplossingen biedt, was voor velen een eyeopener.
Bij Social Work-docenten leverden de uitslagen (met een gemiddeld aandeel van 50% interpretatief) gesprekken op over welke paradigma’s het meest geschikt zijn bij verschillende soorten opgaven. De kernvraag die steeds terugkwam was: “Hoe beweeg jij op de twee assen van het model?”
Paradigmashifts en balans vinden
Voor wie primair Empirisch-analytisch, Interpretatief of Actiegericht denkt, kan de Ontwerpgerichte mindset in eerste instantie als een uitdaging voelen. Deze mindset, vaak de onderlegger voor ontwerpgericht onderzoek, vraagt een shift in denken.
Zoals in Polarity Management dat Johnson beschrijft, ontstaat beweging door eerst de voordelen van het oude denken (rechts) te herkennen, maar ook de nadelen te erkennen. De ontdekking van de voordelen van het nieuwe denken (links) helpt bij de verschuiving naar een nieuwe mindset, zoals het ontwerpgerichte paradigma (linksboven).
Deze beweging gaat niet zonder uitdagingen. Zodra de nadelen van het nieuwe denken zichtbaar worden, verlangen mensen vaak terug naar de voordelen van het oude denken, zoals betrouwbaarheid en diepgang. Het jongleren tussen deze paradigma’s—het optimaal benutten van de voordelen van alle vier—vormt de kern. Dit is een vaardigheid die je vooral ontwikkelt door ervaring.
Ontwerpgericht als leerervaring
In een onderwijscontext is het leren werken met de ontwerpgerichte aanpak, bijvoorbeeld met Design Thinking als onderlegger, een krachtige leerervaring. Dit paradigma is bij uitstek geschikt voor complexe opgaven waarbij oorzaak en gevolg nog (deels) onbekend zijn en waarbij interprofessioneel leren centraal staat.
Design Thinking helpt studenten om divergent en convergent te denken, samenwerking met andere disciplines te omarmen en tot innovatieve oplossingen te komen. Dit sluit aan bij wat wordt uitgelegd in deze video die ik recent ontwikkeld heb in het kader van het bevorderen van interprofessioneel leren:
Door het ontwerpgerichte paradigma te ervaren, leren studenten en professionals hoe ze problemen vanuit meerdere invalshoeken kunnen benaderen en oplossingsruimte creëren in complexe situaties. Dit is niet alleen een waardevolle vaardigheid, maar ook een essentiële mindset in een steeds complexere wereld.
Geef een reactie